Επιμέλεια: Βαγγέλης Αλυσανδράτος
Την ικανότητά του στην ταχεία προσαρμογή στα νέα δεδομένα, θα κληθεί να αποδείξει ο Παναθηναϊκός στον αυριανό αγώνα του κόντρα στον Αστέρα στην Τρίπολη. Η χαρά και ο ενθουσιασμός από τις διπλονίκες επί της Αρτμέντια, πρέπει να έχουν ήδη καταλαγιάσει. Η δικαιολογημένη αδημονία εν όψει της αυριανής κλήρωσης των ομίλων στο Κύπελλο UEFA, μπορεί και πρέπει να περιμένει. Είτε είναι χαλί ο αγωνιστικός χώρος στο γήπεδο της Τρίπολης, είτε έχει λακκούβες, είτε είναι το χόρτο ψηλό κι ακούρευτο, στεγνό ή βρεγμένο, ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος να ξεπεράσει τα προβλήματα.
Οι παίκτες του τριφυλλιού οφείλουν να προσαρμόσουν το παιχνίδι τους στις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν αύριο. Οι όποιες δικαιολογίες για την κατάσταση του τερέν, δεν χαρίζουν βαθμούς. Υπό την προϋπόθεση ότι οι στόχοι είναι τεκμηριωμένα υψηλοί φέτος, οι πράσινοι πρέπει να αποδείξουν και στην Τρίπολη ότι έχουν τον τρόπο να εξοικειώνονται σε χρόνο μηδέν στις όποιες καταστάσεις. Αυτή άλλωστε είναι η μοίρα των δυνατών. Να παίζουν την Τετάρτη στο σαλόνι του Ολντ Τράφορντ ή του Μπερναμπέου για παράδειγμα, και την Κυριακή στο όποιο κακοτράχαλο χωράφι που κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται γήπεδο Α’ Eθνικής.
Οσον αφορά στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου του Αστέρα Τρίπολης, έχω την αίσθηση, απ’ ό,τι έχω δει στην τηλεόραση, και από σχετικές πληροφορίες ότι είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για το γήπεδο συνολικά. Με χωρητικότητα 3.000-3.500 θεατών, ασφαλώς και δεν είναι ό,τι καλύτερο για να φιλοξενεί αγώνες πρωταθλήματος Σούπερ Λίγκας. Στην ίδια λογική, βεβαίως, και συγκριτικά πάντα, εντάσσεται και η Λεωφόρος. Δεν είναι γήπεδο αυτό το «Απόστολος Νικολαΐδης» αντάξιο των κυβικών της ομάδας που το χρησιμοποιεί. Εκεί όμως είναι το πράσινο σπίτι. Εκεί έχουν συνηθίζει να παίζουν. Η ικανότητα προσαρμογής τους όμως σε εξτρά συνθήκες, δοκιμάζεται στα εκτός έδρας παιχνίδια, καλή ώρα όπως το αυριανό.
Το ματς στην Τρίπολη, περιβάλλεται και από τη γοητεία του άγνωστου. Γήπεδο παντελώς άγνωστο στους αυριανούς επισκέπτες, αλλά και ομάδα παντελώς άγνωστη, νεοφώτιστη γαρ. Θα πρέπει να τονίσω στο σημείο αυτό ότι, κάμποσες φορές στο παρελθόν, όποτε η ομάδα αντιμετώπιζε νεοφώτιστο αντίπαλο και μάλιστα εκτός έδρας, συνήθως σπαταλούσε βαθμούς. Κάτι αυτό το άγνωστο του αντιπάλου και του γηπέδου, κάτι η υπεροψία και η υποτίμηση του νεοφώτιστου, και να η σφαλιάρα. Τα παθήματα όμως επιβάλλεται να γίνονται μαθήματα. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι θα έχουν εύκολη αποστολή αύριο οι πράσινοι. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι θα ανακηρυχτούν νικητές πριν καν αρχίσει η αναμέτρηση.
Δικαιούται όμως ο καθείς να πιστεύει ότι, αν οι πράσινοι αποδείξουν όντως ότι μπορούν να προσαρμόσουν το παιχνίδι τους στις όποιες συνθήκες, και αποδώσουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους, θα είναι αυτοί το αδιαφιλονίκητο φαβορί για νίκη. Παρέλειψα να αναφέρω στην αρχή ότι, στο πακέτο των -μη- ελαφρυντικών, δεν έχει θέση ούτε η κόπωση. Αφενός γιατί ο Παναθηναϊκός έπαιξε την περασμένη Τρίτη στην Μπρατισλάβα, αφετέρου γιατί ο Πεσέιρο δείχνει να κατέχει καλά τη λογική του rotation, και… αφετρίτου γιατί ούτε η κόπωση μοιράζει βαθμούς. Η πράσινη νίκη προβάλλει εκ των πραγμάτων ως μονόδρομος. Η αγωνιστική και ψυχολογική κατάσταση των παικτών έχει απογειωθεί στο ζενίθ, και το βάθεμα του πάγκου τους επιτρέπει να εμφανιστούν φρέσκοι και αξιόμαχοι.
Σχετικά τώρα με το πρόβλημα των οπαδών, δεν αξίζει τον κόπο να γινόμαστε γραφικοί, επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια. Καμιά ουσιαστική εξέλιξη δεν προέκυψε ίσαμε χτες τουλάχιστον. Κατά συνέπειαν, στην Τρίπολη θα δώσουν το όντως βροντερό παρών τους αυτοί που -οργανωμένα- έχουν δικαίωμα να παραλαμβάνουν εισιτήρια από την ΠΑΕ, και όσοι άλλοι φίλοι της ομάδας θελήσουν να ταξιδέψουν μεμονωμένα στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας. Θα επιμείνω όμως στο ότι, στην προσπάθεια που θα καταβάλει και φέτος ο Παναθηναϊκός, για κατάκτηση των εν Ελλάδι τίτλων, και για μακρά πορεία στο Κύπελλο UEFA, δεν περισσεύει κανείς.