Επιμέλεια: Ηλίας Αλεξόπουλος
Μέχρι πρότινος, η αντίδραση του κόσμου στο θέμα διάθεσης των εισιτηρίων, προερχόταν απ’ έξω. Έβγαινε με αποχή. Προχθές, εκδηλώθηκε εκ των έσω. Από κάποιους, που αποδέχτηκαν την επιβεβλημένη γραμμή της διοίκησης όσον αφορά στον τρόπο εξασφάλισης εισιτηρίου. Και η σημασία της διαφοράς είναι τεράστια…
Μέχρι ψες, βλέπετε, άπαντες στην ΠΑΕ, επέμεναν σθεναρά στην άποψη ότι η εικόνα – εκκλησία λόγω των μισοάδειων εξεδρών, έδειχνε, λέει, υγεία. Πως αυτό το «λίγοι και καλοί», που ασπάζονται οι «κεφαλές», μπορούσε να εξασφαλίσει μια ατμόσφαιρα άκρως ποδοσφαιρική, δίχως το απειροελάχιστο παρατράγουδο.
Μόνο που το σύστημα αποδείχτηκε διάτρητο! Και ό,τι διάτρητο, χρήζει αλλαγής. Για ποια υγεία, άλλωστε, να ομιλήσεις, βλέποντας φαινόμενα «κραξίματος», μεμονωμένων εντάσεων, εν ολίγοις «εμφυλίου»; Για τον οποίο ποτέ, μα ποτέ δεν έφταιξε μόνο η μια πλευρά. Και ο οποίος, στην τελική, εάν βλάπτει κάποιον είναι η ίδια η ομάδα, που «υποχρεώνεται» να παίξει… κεκλεισμένων των θυρών!
Ο Παναθηναϊκός έχει κόσμο. Σωστό κόσμο. Το να «πληρώνει» η συντριπτική πλειοψηφία κάποιες μεμονωμένες λάθος συμπεριφορές ή το γεγονός ότι… έχει άποψη, είναι τουλάχιστον «εγκληματικό».
Ό,τι αποδεδειγμένα μπορεί να σε βοηθήσει σε ύψιστο βαθμό, ό,τι αποδεδειγμένα αποτελεί ένα απ’ τα πλέον ζωντανά σου κύτταρα, δεν το πετάς αβίαστα στα σκουπίδια, επειδή διαφωνείς μαζί του σε ένα, δύο, πέντε πράγματα. Ειδικά εάν δεν σε λένε… «πάπα» και, ως εκ τούτου, στερείσαι του αλάθητου.
Με αποκλεισμούς (έστω έμμεσους) ποτέ δεν διορθώθηκε τίποτα. Παρά μόνο με σύνεση και διάλογο, που προϋποθέτουν, όμως, διάθεση καλή, ειλικρινή και τοποθέτηση του «τριφυλλιού» πάνω από πρόσωπα κι ατομικές διαθέσεις. Προχθές ο Παναθηναϊκός έγραψε μια μελανή σελίδα στη λαμπρή του βίβλο. Αν κι αυτό δεν «ξυπνήσει» όσους πρέπει…
ΑΝΩ…
ΛΕΟΖΙΝΙΟ
Δύο γκολ και, εν πολλοίς, ο άνθρωπος που «καθάρισε» το κυριακάτικο ντέρμπι με τον Εργοτέλη. Λογική, λοιπόν, η εκλογή του (χθες) σε MVP της 3ης αγωνιστικής. Μέχρι, βέβαια, να δικαιολογήσει τα καλόλογα που του απέδιδαν πέρσι στον Ολυμπιακό, μια στάλα υπομονή δεν θα έβλαπτε…
ΚΑΤΩ…
ΛΕΩΦΟΡΟΣ
Μάλιστα… Αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία του Παναθηναϊκού, λέει, τα μόλις 6197 εισιτήρια, που κόπηκαν κόντρα στην Αρτμέντια. Μα, στην ΠΑΕ, όχι μόνο κάνουν λες και δεν τρέχει ρόδι («όποιος θέλει, ας έρθει»), αλλά δηλώνουν και… υπερήφανοι για την όλη εικόνα! Ό,τι πείτε…
Ο…Βολίδας
Με 5, λέει, ευρώ, κάποιος μπορεί να παρακολουθήσει απ’ το «Κλ. Βικελίδης» το Σαραγόσα – Άρης και να του φέρουν και καφέ. Κάτι τέτοια βλέπει ο Ντέμης και τραβάει τα μυαλά του! Εγώ, σου λέει, ήμουνα κορόιδο, που τον δικό μου τον… Καφέ τον χρυσοπλήρωσα;
Ο Φερέρ φοβάται το πλαστικό των Αυστριακών. Ο Λεμονής ακόμη σκούζει για το χόρτο του «Κλ. Βικελίδης». Ε, και; Το παράξενο θα ήταν να διαμαρτύρεται ο Λεμονής για το… ακούρευτο πλαστικό της “Reb Bull Arena”!
Ο Μορέτο, λέει, φθάνοντας στην Αυστρία, διαπίστωσε ότι είχε χάσει το κινητό του! Και στην ΑΕΚ χάρηκαν, επειδή τώρα, σου λέει, θα αναγκαστεί να γίνει… σταθερός!
ΕΙΠΕ…
ΕΔΟΥΑΡΔΟ ΜΠΑΝΤΡΕΣ (πρόεδρος Σαραγόσα)
«Θα τον περάσουμε τον Άρη!»
ΔΕΝ ΕΙΠΕ…
ΛΕΜΠΡΟΣ ΣΚΟΡΔΑΣ (πρόεδρος Άρη)
«Μην τρέχεις μόνο, γιατί μετά τον Κρόνο έχει μπλόκο!»
FACE OF…
ΚΥΡΟΣ ΒΑΣΣΑΡΑΣ
«Μια εικόνα, χίλιες λέξεις» λέγαν’ οι Κινέζοι, μόνο που της καλάρεσε της παγκόσμιας κοινότητας η σοφία και την υιοθέτησε! Όχι άδικα! Σκεφθείτε απλά εκείνη την τηλεοπτική εικόνα στο προχθεσινό Ίντερ – Αϊντχόβεν: με την μπάλα να περνάει παράλληλα απ’ την εστία του Σέζαρ και στο βάθος τον βοηθό, με ύφος (κι ετοιμότητα)… τερματοφύλακα πριν την εκτέλεση πέναλτι, σχεδόν «αυτοκόλλητος» με το σημαιάκι του κόρνερ, μπας και του ξεφύγει μισή σπιθαμή από τη φάση! Σ’ όλους εμάς, τούτη η εικόνα (που δεν έκανε μόνο για 1000, μα για… 10.000 λέξεις) δημιούργησε μια χαρμολύπη, καθώς ασυναίσθητα κάναμε τις αναγωγές με τις ανεκδιήγητες «συμπεριφορές» των βοηθών στους αγώνες του περασμένου Σαββατοκύριακου. Στο Κύρο Βασσάρα, τον «άρχοντα» του εν λόγω αγώνα, μια χαρμολύπη, στη θύμηση, πάλι, ποιων «μεγαλείων» (Μουντιάλ και πάει λέγοντας) έχασε τα τελευταία χρόνια, επειδή οι βοηθοί ήθελαν… βοηθό!
Τέλος πάντως, μετά από ένα τραγικό Σ.Κ. για την ελληνική διαιτησία, η εμφάνιση του Θεσσαλονικιού στο Μιλάνο υπήρξε ένα εξαιρετικό αναλγητικό για της διαιτητική κοινότητα. Και μιλάμε για παιχνίδι, που, πέραν του επιπέδου για το οποίο διεξαγόταν (Champions League), απείχε κάμποσο απ’ το να χαρακτηριστεί εύκολο. Πέναλτι και δύο αποβολές ήταν αυτές, με τον Βασσάρα άρτιο και με… αβγά! Ειδικά με την κόκκινη, μετά τη λήξη, στον Σουάζο (κατόπιν της ιδανικής συνεργασίας του με Ζωγράφο και Μποζατζίδη- Σαραϊδάρη), δεύτερη, παρακαλώ, για τους γηπεδούχους (με ό,τι «λέει» αυτό). Αν μη τι άλλο, ο μοναδικός Έλληνας διαιτητής, που «σφύριξε» ποτέ αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου (2002) έδειξε (και) προχθές «τι είναι και πώς είναι» (που λέει και ο Μπάγεβιτς), όταν στα ποδάρια του δεν μπλέκονται… Ομοσπονδίες και πατρώνυμα! Και ο νοών νοείτο…