Τρία κίνητρα για να ξαναγυρίσει ο κόσμος του Παναθηναϊκού στο γήπεδο…

Επιμέλεια: Κώστας Χαλέμος

Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος ήταν ο τελευταίος από τους παίκτες του Παναθηναϊκού, ο οποίος στο περιθώριο της επίσκεψής του  στην έκθεση sportshow, βγήκε και ζήτησε από τους οπαδούς, που αγαπούν την ομάδα να βρεθούν κοντά της. Εκεί φτάσαμε. Να παρακαλάνε οι παίκτες και οι προπονητές του Παναθηναϊκού τον κόσμο να πάει στο γήπεδο για να τους συμπαρασταθεί στην μεγάλη προσπάθεια, που κάνουν προκειμένου να φέρουν ξανά την ομάδα στη κορυφή.

Εκεί φτάσαμε. Αλλά δεν φτάσαμε τώρα. Ο περισσότερος κόσμος του Παναθηναϊκού –και δεν εννοώ τους οργανωμένους οπαδούς-δεν σταμάτησε ξαφνικά φέτος να πηγαίνει στο γήπεδο. Στην πραγματικότητα είναι χρόνια, που την έχει κόψει αυτή τη συνήθεια. Συνήθως, θέλοντας και μη, κόβουμε τις συνήθειες που  είναι επιβλαβείς. Το κάπνισμα, για παράδειγμα. Το γήπεδο όμως δε νομίζω ότι βλάπτει την υγεία, όπως το τσιγάρο. (Αλλιώς η σχετική προειδοποίηση θα υπήρχε και πάνω… στα εισιτήρια)

Ίσα-ίσα, που το γήπεδο, το συνιστούν και οι γιατροί, ως μια μορφή θεραπείας ενάντια στο στρες. Παρακολουθώντας τον αγώνα της ομάδας σου ξεχνάς για μερικές ώρες τα προβλήματα, που σε βασανίζουν, γίνεσαι ένα με χιλιάδες άλλους, εκτονώνεσαι… Κάποιοι, μάλιστα,  περισσότερο φανατικοί νιώθουν στην εξέδρες απολαύσεις μεγαλύτερες κι από αυτές, που νιώθουν στο κρεβάτι. Δεν το κρύβουν, άλλωστε, ότι το γήπεδο γι αυτούς είναι ορισμένες φορές «καλύτερο και από το σεξ».

Πώς, λοιπόν, μπορεί και το στερείς από τον εαυτό σου; Θα πρέπει να έχεις φτάσει στο αμήν για να το κάνεις. Κι αυτό, βέβαια, δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, παίρνει χρόνο και συνεχείς αναβολές μέχρι να πεις «στοπ», «το κόβω». Όπως  σιγά-σιγά μειώθηκε και ο αριθμός των οπαδών του Παναθηναϊκού, που πάνε να δουν την ομάδα τους, με αποτέλεσμα φέτος στους αγώνες των «πράσινων» οι κερκίδες στη «Λεωφόρο» να παρουσιάζουν  εικόνα σκόρπιας διαδήλωσης.

Και το Ολυμπιακό Στάδιο φάνταζε άδειο σε αρκετά παιχνίδια αλλά το Ολυμπιακό Στάδιο χωράει (ανάλογα με την εποχή) 60.000-70.000 θεατές ενώ η «Λεωφόρος» μετά το τελευταίο λίφτινγκ, φτάνει και δεν φτάνει τους 16.000 θεατές. Έτσι, αποδείχτηκε ότι για την εικόνα, που παρουσίαζε η εξέδρα τα τελευταία χρόνια, δεν έφταιγε το γήπεδο, που ήταν μεγάλο αλλά το πλήθος, που ήταν μικρό. Γι αυτή την σταδιακή συρρίκνωση της «κερκίδας» υπάρχουν φυσικά λόγοι.

Ο νέος τρόπος διάθεσης των εισιτηρίων μέσω της ticket club και η κόντρα του ενιαίου φορέα με τη διοίκηση είναι αλήθεια ότι κρατούν έναν αριθμό οπαδών μακριά από τη «Λεωφόρο». Δεν επηρεάζουν όμως την πλατιά μάζα των οπαδών να πάνε στο γήπεδο. Το κόστος του εισιτήριου, ναι, αυτός μπορεί να είναι ένας λόγος, που κρατά αρκετό κόσμο μακριά από την ομάδα. Τριάντα ευρώ (που κόστιζε το φτηνότερο εισιτήριο στο ματς με την Αρτμέντια) είναι πολλά λεφτά για τη τσέπη ενός πατέρα ή για το χαρτζιλίκι ενός έφηβου.

Και πάλι όμως, πιστεύω ότι θα τα χαλάλιζε, αν ήξερε ότι πληρώνοντας 30 ευρώ θα: 1. Βρισκόταν στην εξέδρα ενός σύγχρονου γηπέδου. 2. Θα παρακολουθούσε ένα ωραίο ποδοσφαιρικό θέαμα. 3. Θα περνούσε δυο ώρες δίπλα σε παίκτες-ινδάλματα. Αν ο Παναθηναϊκός τους παρείχε αυτά τα τρία κίνητρα, είμαι σίγουρος ότι πολλοί οπαδοί του Παναθηναϊκού θα ξεπερνούσαν την απογοήτευση, που έχει συσσωρευτεί μέσα τους από τις αποτυχίες των τελευταίων 10 χρόνων και θα γύριζαν ξανά κοντά στην ομάδα.