Επιμέλεια: Βαγγέλης Αλυσανδράτος
Ωραία, λοιπόν, ο Ολυμπιακός, κερδίζοντας προχτές βράδυ τη Βέρντερ 3-1 στη Βρέμη, πέτυχε την πρώτη του εκτός έδρας νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ και ξόρκισε μια κατάρα που τον βάραινε, βαρύτερα κι από μυλόπετρα, για πάνω από δέκα χρόνια. Μπορεί να χρειάστηκε 32 αγώνες για να σπάσει το ρόδι, αλλά τελικά τα κατάφερε. Καιρός ήταν, γιατί είχε αρχίσει να κουράζει αυτή η ιστορία με την πρώτη νίκη, η οποία αυτά τα χρόνια όλο ερχόταν, αλλά ποτέ δεν έλεγε να φτάσει στο λιμάνι. Ολος ο κόσμος στην εξέδρα, κανείς δεν περισσεύει.
Η βάσκανος μοίρα του Παναθηναϊκού, τον καταδιώκει απηνώς. Φαίνεται ότι κάποιες αόρατες δυνάμεις έχουν συμπράξει εναντίον του, και δεν του επιτρέπουν να πορευτεί εν ειρήνη. Ο ακήρυχτος πόλεμος της ΠΑΕ με τον Eρασιτέχνη πήρε χτες κάπως συγκεκριμένη μορφή με αφορμή κάποια δημοσιεύματα από εξαιρετικά αξιόπιστη πηγή. Αυτή όμως είναι έτσι κι αλλιώς παλιά ιστορία. Ισως η σοβούσα κρίση στις σχέσεις των δύο φορέων της πράσινης οικογένειας, να μην ελλοχεύει κινδύνους, δοθέντος ότι οι πράσινοι έχουν συνηθίσει χρόνια τώρα να συμβιώνουν με σεισμούς και αναταράξεις.
Ετσι κι αλλιώς, ποτέ δεν ήταν ρόδινα τα πράγματα στις σχέσεις ΠΑΕ και Eρασιτέχνη. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να αιφνιδίασε τους επαΐοντες, το νέο επεισόδιο στο σίριαλ που καλά κρατεί χρόνια τώρα. Τόσο η ομάδα ποδοσφαίρου του Παναθηναϊκού, όσο πολύ περισσότερο η ομάδα του μπάσκετ, καθώς και οι ομάδες των άλλων τμημάτων, τρβάνε το δρόμο τους ανεπηρέαστες από τις συγκρούσεις των κεφαλών. Το θέμα όμως που όντως πρέπει να ανησυχεί τον κόσμο του Παναθηναϊκού, είναι αυτή η παρατεταμένη κόντρα μεταξύ ΠΑΕ και οργανωμένων οπαδών. Και επειδή δεν αχνοφαίνεται ούτε καν ένα κεράκι να τρεμοσβήνει στο βάθος του τούνελ, η ανησυχία εντείνεται.
Οι εκπρόσωποι των αποκλεισμένων οργανωμένων ζήτησαν απευθείας και τετ α τετ συνάντηση με τον μεγαλομέτοχο της εταιρίας Γιάννη Βαρδινογιάννη, το αίτημά του όμως δεν δείχνει να τυγχάνει ανταπόκρισης. Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι, έχω δηλώσει ξεκάθαρα πως δεν πρόκειται να πάρω θέση, ούτε να καταλογίσω ευθύνες στη μία πλευρά ή την άλλη. Και αναρμόδιος είμαι, και δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Θα επιμείνω όμως σ΄ αυτό που και οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού απαίτησαν και μάλιστα κατά κόρον, αφού κι εκείνους ποσώς τους ενδιαφέρει η απόδοση ευθυνών.
Μαζική προσέλευση του κόσμου ζήτησαν οι παίκτες, οι οποίοι δεν έκρυψαν την ανάγκη που έχουν από την εξέδρα, προκειμένου να αυγατίσουν την απόδοσή τους και να προσεγγίσουν στο σκοπούμενο. Γεμάτη η Λεωφόρος, ήταν το κυρίαρχο μήνυμα που εξέπεμψαν σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές του τριφυλλιού. Θα μου επιτραπεί να επεκτείνω το αίτημά τους, και να αναφερθώ σε γεμάτη πράσινη εξέδρα και εκτός Λεωφόρου. Στους εντός έδρας αγώνες του Παναθηναϊκού, ίσως συγκριτικά να είναι μικρότερη η αναγκαιότητα της ενίσχυσης των παικτών από τις κερκίδες. Πέντε πάνω, πέντε κάτω, η δουλειά θα γίνει.
Στη Λεωφόρο, είτε με 8 είτε με 10.000 κόσμου, η ενίσχυση στην ομάδα είναι δεδομένη. Σαφώς προτιμότερη η γεμάτη εξέδρα, δεν το συζητώ, αλλά και με ελαφρώς αραιωμένη η συμπαράσταση θα είναι θερμή. Εκεί που η ομάδα θα πονέσει, είναι στα εκτός έδρας παιχνίδια, υπό την προϋπόθεση ότι θα στερηθεί της παρουσίας του όγκου των ένθερμων οπαδών της, αυτών που την ακολουθούσαν πιστά και παντού. Αφορμή για το σημερινό σημείωμα έλαβα από το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός θα ταξιδέψει μεθαύριο στην Τρίπολη, χωρίς να είναι θωρακισμένος. Χωρίς τον πυρήνα της πιο θερμής κερκίδας του.
Καμιά τρακοσαριά από την Αθήνα, καμιά διακοσαριά από την ευρύτερη περιοχή της Αττικής, καμιά πεντακοσαριά από την Πελοπόννησο, δεν είναι ό.τι καλύτερο έχει ανάγκη η ομάδα. Για θυμηθείτε κάτι αγώνες του Παναθηναϊκού στην Πάτρα, και μάλιστα στο πρόσφατο παρελθόν, με κοντά 10.000 οπαδούς του τριφυλλιού, και θα αντιληφθείτε τι ακριβώς χρειάζονται οι παίκτες. Βεβαίως, το γήπεδο της Τρίπολης έχει περιορισμένη χωρητικότητα. Μόλις και μετά βίας βάζει 4.000 νοματαίους. Ε, λογικά, θα έπρεπε, τουλάχιστον οι μισοί να ήταν οπαδοί του Παναθηναϊκού. Κι αυτοί οι μισοί, οργανωμένοι, συσπειρωμένοι, μία φωνή, μία γροθιά. Όχι δέκα εδώ και άλλοι δέκα παραπέρα. Δεν είναι αυτή η λύση στο πρόβλημα.
Ανεξαρτήτως του ποιος ευθύνεται και πόσο, σημασία έχει ότι πρέπει να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, και μάλιστα το ταχύτερο δυνατό. Κανείς δεν περισσεύει, όλοι δικαιούνται θέσης και παρουσίας.