Ο άλλος αγώνας στη Λεωφόρο και το χρέος ΠΑΕ και κόσμου

Επιμέλεια: Βαγγέλης Αλυσανδράτος

Στο ποδόσφαιρο, όποιος συντηρεί το παρελθόν, και όποιος επαναπαύεται στα κεκτημένα, δεν έχει ούτε παρόν, ούτε μέλλον. Άλλωστε, όπως έχουν δηλώσει κορυφαίοι ποδοσφαιράνθρωποι, η πανωλεθρία απέχει μια τρίχα από το θρίαμβο.  Δεν προσφέρει ως εκ τούτου καμιά θετική υπηρεσία η αναμόχλευση των διαδραματισθέντων το περασμένο Σάββατο στη Λεωφόρο, και πολύ περισσότερο δεν επιτρέπονται οι θριαμβολογίες, δεδομένου ότι η ομάδα έχει άλλο αγώνα απόψε.

Το τι έγινε στον αγώνα κόντρα στον ΠΑΟΚ, έχει καταχωριστεί στις σελίδες της στατιστικής. Το τι δεν έγινε, αποτελεί θέμα για επεξεργασία από τον Ζοζέ Πεσέιρο, μπας και προλάβει να διορθώσει τα όποια κακώς κείμενα.  Ο Παναθηναϊκός έχει αγώνα απόψε για το Κύπελλο UEFA, κόντρα στην Αρτμέντια Πετρζάλκα. Όποιος πιστεύει ότι πρόκειται για ματς-αγγαρεία, μετά το διπλό στην Μπρατισλάβα, είναι προτιμότερο να μη λάβει μέρος καθ’ οιονδήποτε τρόπο στη διαδικασία.

Τα θετικά συμπεράσματα που προέκυψαν από το ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ, ήταν ορατά και σε μας τους αδαείς. Καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, σιγουριά και υπομονή στο παιχνίδι των πράσινων, καλή ψυχολογία.  Εξίσου ορατά ήταν και τα αρνητικά και αλίμονο σε όποιον εκ των ιθυνόντων δεν τα αντελήφθη. Το γεγονός ότι τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός αναλώθηκε σε ποδόσφαιρο αλάνας, με απανωτές γιόμες και καμινάδες, είναι στοιχείο που θα πρέπει να υποστεί φιλτραρισμένη διαδικασία από πλευράς Πεσέιρο.

Στο δεύτερο ημίχρονο η κατάσταση βελτιώθηκε. Η μπάλα παιζόταν κάτω, η ανάπτυξη γινόταν και από τις πτέρυγες, και η ομάδα απέκτησε πλουραλισμό στο παιχνίδι της. Άρα, τα όποια στραβά μπορούν και πρέπει να διορθωθούν.  Πάμε τώρα στον αποψινό αγώνα. Ο Παναθηναϊκός έχει κάθε λόγο να ντουμπλάρει τις επιτυχίες του κόντρα στους Σλοβάκους της Αρτμέντια. Και αγωνιστικά, και ψυχολογικά. Και πάνω απ’ όλα πρέπει να έχει υπομονή στο παιχνίδι του, όπως είχε και στο πρώτο ματς στην Μπρατισλάβα, όπως είχε και κόντρα στον ΠΑΟΚ.

Στην Μπρατισλάβα οι πράσινοι σκόραραν το νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις. Το περασμένο Σάββατο καθάρισαν το παιχνίδι στο 84’ με το δεύτερο γκολ που σκόραρε ο Σαλπιγγίδης.  Αυτή η ίδια υπομονή, σε συνδυασμό με την ψυχραιμία, την αυτοπεποίθηση, και την άριστη ψυχολογία, πρέπει να είναι τα στοιχεία που θα διέπουν την απόδοση των πράσινων. Και με δεδομένο ότι είναι σαφώς καλύτεροι, θα υλοποιηθεί και ο στόχος.

Παραμένει ωστόσο ανοιχτό το μείζον θέμα της αποχής του πράσινου κόσμου από τις εξέδρες. Επιτέλους, οφείλουν να αντιληφθούν οι πάντες ότι δεν έχει απολύτως καμιά σημασία ποιος ήρξατο χειρών αδίκων, και ποια πλευρά ευθύνεται λιγότερο ή περισσότερο. Να δεχτώ, για οικονομία της συζήτησης, ότι φταίνε αποκλειστικά οι οπαδοί, που φυσικά δεν είναι αυτή η αλήθεια. Και σ’ αυτή την περίπτωση όμως, τι πρέπει να γίνει; Να αποκλειστούν εφ’ όρου ζωής από τις εξέδρες;

Ήταν θέαμα αυτό που αντίκρισαν όλοι όσοι ήταν το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου στη Λεωφόρο; Να χάσκει προκλητικά άδεια η 13, ο πυρήνας δηλαδή της πράσινης κερκίδας; Να απωλέσει η ομάδα την όντως τεράστια δύναμή της από παραστρατήματα, ή από καπρίτσια;  Δεν θεωρώ καθόλου παράλογο το αίτημα των οργανωμένων να συναντηθούν με τον ίδιο τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ και να του εκθέσουν τις απόψεις τους. Αντίθετα, το κρίνω ως απολύτως λογικό.

Βεβαίως, οι οπαδοί στο σύνολό τους δεν είναι καθηγητές πανεπιστημίου, ούτε τις ελεύθερες ώρες τους κινούνται μεταξύ γηπέδου, Μεγάρου Μουσικής και Ηρωδείου. Δεν είναι όμως και όλοι σαματατζήδες.  Ε, για τους ελάχιστους να πληρώνουν τα σπασμένα και οι άλλοι, και να τα πληρώνει κατ’ επέκταση η ομάδα, είναι το πλέον άδικο. Και πού ακούστηκε δηλαδή να υπάρχει ενδοοικογενειακή κόντρα, με συνέπειες άμεσα πλήττουσες την ομάδα;

Αν από την πλευρά του ο Γιάννης Βαρδινογιάννης αποφασίσει να δεχτεί τους οργανωμένους, δεν σημαίνει ότι υιοθετεί και τις απόψεις τους. Του δέχεται ναι, τους αποδέχεται, ας το συζητήσουν.