Επιμέλεια: Βαγγέλης Αλυσανδράτος
Τα προγνωστικά επαληθεύτηκαν. Ο καλύτερος νίκησε και μάλιστα με όλη του την άνεση. Την προσεχή Τρίτη στην κλήρωση της Νιόν για τους ομίλους του Κυπέλλου UEFA, το χαρτάκι με το όνομα του Παναθηναϊκού θα είναι μέσα σ’ ένα μπαλάκι. Δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου οι πράσινοι να φτάσουν στη νίκη, έστω κι αν άργησαν να γευτούν τη χαρά και την άνεση του γκολ. Δια περιπάτου καθάρισαν 3-0 την Αρτμέντια, και μάλιστα, προς το τέλος της αναμέτρησης, σου έδιναν την εντύπωση ότι φύλαξαν δυνάμεις για την Τρίπολη. Πάμε όμως στο ματς.
Το καλό το φύλαγε για το τέλος του ημιχρόνου ο Παναθηναϊκός. Έπρεπε να φτάσει το ματς στο τελευταίο λεπτό του πρώτου μέρους, για να συνοδέψει και η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου την αδιαμφισβήτητη πράσινη ανωτερότητα. Μονόλογος των γηπεδούχων το πρώτο μέρος. Πάτησαν με σιγουριά και αυτοπεποίθηση στην κεντρώα γραμμή του γηπέδου, επέβαλαν το δικό τους ρυθμό, και με χαρακτηριστικό γνώρισμα την υπομονή που διακρίνει φέτος τις προσπάθειές τους, προσέγγιζαν στο γκολάκι.
Εκεί κάπου στο 45’ ο Ν’ Ντόι κέρδισε πεντακάθαρο πέναλτι και την κόκκινη κάρτα του αντιπάλου του, που του στέρησε προφανή ευκαιρία για γκολ, και ο Παπαδόπουλος σκόραρε. Κι όμως, οι ομάδες πήγαν στ’ αποδυτήρια με ακόμη πιο διευρυμένο σκορ. Δευτερόλεπτα αργότερα, ο Καραγκούνης χτύπησε φάουλ απ’ αριστερά και ο Παπαδόπουλος με κεφαλιά σκόραρε κι άλλο γκολ, την ώρα που η αντίπερα αμυντική διάταξη ήταν προσαρμοσμένη στην εξουδετέρωση του Ν’ Ντόι.
Έχει πολλά θετικά στο παιχνίδι του ο Παναθηναϊκός, από τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου. Η καμινάδα και η γιόμα καταργήθηκαν. Αντίθετα, η ομάδα αναπτυσσόταν μια χαρά από τις πτέρυγες, πότε με Ρομέρο, Δημούτσο, που άλλαζαν συνεχώς θέσεις στις άκρες του γηπέδου, πότε με Καραγκούνη και Νίλσον, που έβρισκαν τον τρόπο να δημιουργούν ρήγματα στο σλοβάκικο μπλοκ.
Παρά την παρουσία του πανύψηλου Ν’ Ντόι στην κορυφή της επίθεσης, οι πράσινοι δεν παρασύρθηκαν σε αερομαχίες. Άλλωστε, ο Σενεγαλέζος μεσοεπιθετικός, που εξελίσσεται σε εξαιρετικό φορ περιοχής, είναι πολύ καλός και με την μπάλα κάτω. Ας δούμε όμως τι θα μας επιφυλάξει το δεύτερο μισό του αγώνα, έστω κι αν αυτό αποτελεί πλέον απλή τυπική διαδικασία. Το δια ταύτα είναι αν θα συνεχίσουν οι πράσινοι να παίζουν με διάθεση, αλλά και τι αλλαγές θα κάνει ο Πεσέιρο, ο οποίος φάνηκε οπαδός του rotation.
Απόδειξη το γεγονός ότι, Σαλπιγγίδης και Μάτος έμειναν εκτός αγώνα για να φρεσκάρουν τις δυνάμεις τους, χωρίς η απουσία τους να έχει την παραμικρή επίπτωση στην απόδοση της ομάδας. Το δεύτερο ημίχρονο κύλησε όπως αναμενόταν. Σε χαλαρούς ρυθμούς και ο αριθμητικά υπέρτερος Παναθηναϊκός σκόραρε ακόμη ένα γκολ, κι αυτό με τον Παπαδόπουλο, από πέναλτι που κέρδισε ο Σέριτς.
Μπορεί άλλη φορά να μην παραβιάστηκε η σλοβάκικη εστία, γεγονός ωστόσο είναι ότι και στο δεύτερο μισό του αγώνα οι πράσινοι έπαιξαν ορθολογικό ποδόσφαιρο. Πάλι ανάπτυξη από τις πτέρυγες, πάλι η μπάλα κάτω, πάλι υψηλή ποιότητα στο παιχνίδι τους, παρά τις αλλαγές που έκανε ο Ζοζέ Πεσέιρο, περισσότερο για να δώσει χρόνο συμμετοχής σε παίκτες που προέρχονταν από τραυματισμούς ή από αγωνιστική απραξία.
Ο Άντονι Σέριτς και ο Αντρέας Ίβανσιτς έδειξαν να έχουν ξεπεράσει τα προβλήματα που τους ταλαιπώρησαν τόσο καιρό, ενώ ο Βαγγέλης Μάντζιος, έστω κι αν δεν τελείωνε τις προσπάθειές του, δείχνει κι αυτός ότι είναι πολύτιμη μονάδα. Και να τονιστεί και κάτι εξόχως σημαντικό. Γι’ ακόμη ένα παιχνίδι η πράσινη εστία δεν παραβιάστηκε. Ό,τι καλύτερο για μια αμυντική διάταξη, που ψάχνει να βρει το βασικό της σχήμα και τουλάχιστον ίσαμε τώρα δεν τα έχει καταφέρει.
Αρτμέντια τώρα, τέλος. Αστέρας Τρίπολης στο προσκήνιο. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Η νίκη αυτοσκοπός. Αυτή είναι η μοίρα των πρώτων, ή αυτών που θέλουν να είναι πρώτοι.