Αντιμετώπιση ένθεν και ένθεν

Επιμέλεια: Σοφία Γιαλλελή

Η τακτική του ΝΒΑ είναι γνωστή εδώ και χρόνια: «Είμαστε το καλύτερο πρωτάθλημα». Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στη μετριοφροσύνη ανακηρύσσουν τον πρωταθλητή ΝΒΑ, «πρωταθλητή κόσμου». Και μπορεί κάποτε και να ίσχυε θεωρητικά -τυπικά πάντως ποτέ!-, αλλά οι ισορροπίες έχουν αλλάξει. Στο μόνο που οι ισορροπίες δεν έχουν αλλάξει είναι στο μάρκετινγκ. Στο πώς προβάλλεται κάτι. Εκεί η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Στην Κωνσταντινούπολη, στην Ισπανία, στην Ιταλία έγιναν θέματα, δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες, έγινε χαμός για δηλώσεις και συνεντεύξεις. Και δεν μιλάμε και για τα πρώτα ονόματα τώρα των ομάδων του ΝΒΑ. Αν δεν είστε ο απόλυτος φαν του ΝΒΑ, δύσκολα θα βρείτε στα γρήγορα τα μεγάλα ονόματα των Τίμπεργουλβς ή πολύ περισσότερο των Ράπτορς και των Γκρίζλις χωρίς να σκοντάψετε σε Ευρωπαίους.  

Το αντίστροφο λοιπόν δεν γίνεται, όσο κι αν μιλάμε για τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Οι αγώνες στην Ευρώπη των ομάδων του ΝΒΑ περνάνε στα ψιλά -μόνο όσοι ασχολούνται με τις πωλήσεις των προϊόντων εκεί στις ΗΠΑ τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση- και οι αναφορές περιορίζονται συνήθως στους Ευρωπαίους των ομάδων του ΝΒΑ. Και όχι στις ευρωπαϊκές ομάδες, τον κόσμο, τις εγκαταστάσεις. Οι αγώνες των ευρωπαϊκών ομάδων στις ΗΠΑ δεν ακολουθούν διαφορετική πεπατημένη.

Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού με τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Επίσης είναι μια ομάδα που διαθέτει παίκτες (έστω κι αν απουσιάζει ο Σπανούλης) από αυτούς που στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας πέρυσι διέλυσαν την Εθνική των ΗΠΑ, κάτι που θα θυμάται καλά ο Σέιν Μπατίερ των Ρόκετς ή την Εθνική Κίνας, όπως πολύ καλά θα θυμάται ο Γιάο Μινγκ. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ, που είναι από τα γνωστότερα ονόματα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, θα αγωνιστεί στη Νέα Υόρκη.

Και, όμως, οι αναφορές είναι ελάχιστες. Και δεν έχει να κάνει σε τίποτα με το πόσο μεγάλα ονόματα ή πόσο μεγάλους παίκτες διαθέτουν η μία ή η άλλη ομάδα. Δεν έχει να κάνει με το ότι ο Παναθηναϊκός αντιπροσωπεύει τυπικά ό,τι καλύτερο διαθέτει η Ευρώπη με τον τίτλο του να τον συνοδεύει στο ταξίδι του. Έχει να κάνει με την αντίληψη που υπάρχει εκεί, με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με δικό τους προϊόν, οτιδήποτε δεν φέρει τη σφραγίδα του ΝΒΑ.

Μένει να δούμε τι θα γραφεί μετά τους αγώνες… Ίσως εκεί να βρίσκεται κρυμμένο και ένα κίνητρο το οποίο σίγουρα εκλείπει από τέτοιου είδους αγώνες.